Czas na opis samolotu - orkiestry. I to nie byle Big Bandu a orkiestry symfonicznej. Samolotu który miał więcej zastosowań niż metrów sznurka między skrzydłami.

W 1926 roku w biurze N. Polikarpowa rozpoczęto prace nad samolotem mającym zastąpić starzejący się szkolny samolot U-1. Jako że pracowano mniej więcej na chybił-trafił, owocem rocznej pracy biura konstrukcyjnego okazał się być prototyp nie dośc że niepiękny, to jeszcze nie chcący latać. Postanowiono popracować nad nim dłużej i już w styczniu 1928 roku - niespełna dwa lata po rozpoczęciu prac świat ujrzało jedno z najwspanialszych dzieł radzieckiej myśli technicznej: Polikarpow U-2. Pierwszego oblotu dokonał 7 stycznia 1928 M. Gromow. Samolot wykazał tym razem zadowalające osiągi i postanowiono skierować go do produkcji seryjnej. Trudno powiedzieć czy przez zaistnienie innych ważnych wydarzeń zapomniano rzeczonej produkcji później zatrzymać; faktem jest że trwała ona nieprzerwanie od 1930 do 1953 roku a pojedyncze egzemplarze budowano jeszcze w roku 1969. Po śmierci N. Polikarpowa w 1944 roku samolot otrzymał na cześć swojego płodziciela oznaczenie Po-2. Najbardziej znanym przydomkiem, jakim obdarzono rzeczoną konstrukcję jest oczywiście „Kukuruźnik”.

Nikolai Nikolajewicz Polikarpow

Zdaję sobie sprawę z mojej tendencji do gloryfikowania na łamach tej strony samolotów niemieckich i postanowiłem za pomocą tego artykułu chociaż trochę ten stan zrównoważyć. A zatem szanowni czytacze: chuj ze mnie nie autor, ponieważ jest nieprawdą, że niemieckie konstrukcje były szczytem osiągnięć i praktycznego podejścia do życia. -Szczytem szczytów pod względem ilości i wszechstronności zastosowań był radziecki Kukuruźnik, który nie dość że był jednym z najliczniej produkowanych samolotów na świecie, to jeszcze potrafił więcej od wszystkich innych samolotów. W cywilu U-2 poza funkcjami o charakterze sportowym dbał o radzieckie plony. W wojsku niepozorny Kukuruźnik woził zielonych kufajmańskich pilotów na ich pierwsze niepewne spotkania z radzieckim niebem, dostarczał w ogniu walk meldunki i rozkazy jednostkom niosącym wolność skrwawionej Europie i dokonywał cichcem rozpoznania przemykając się jak cień nad liniami wroga. Był tym, który wywoził spod ognia rannych prominentów (dla zwykłych żołnierzy chyba nie było miejsca bo samolot nie posiadał miejsc stojących). Wyposażony w pływaki stanowił oczy i uszy czerwonej floty wojennej. Dowoził aprowizację jednostkom partyzanckim, przerzucał na tyły wroga zastępy Stirlitzów i Klosów oraz rozkazy dla partyzantki. Kierowano też za pomocą jego oczu ogniem radzieckiej artylerii. Jako nocny bombowiec zasypywał niemieckie wojska gradem bomb, albo z rykiem 100-konnego silnika walił się w morderczych atakach na niemieckie pozycje w charakterze szturmovika. Samolot ten pełnił również rolę latającego autobusu oraz ruchomej jednostki rozrywkowo-oświatowej wyposażonej w megafony.

To jego wsparcie pomagało w przetrwaniu powstańcom warszawskim. Warto też wspomnieć że w słynnym 46 Gwardyjskim Pułku Nocnych Bombowców na samolotach tych latały same kobity - faceci się chyba bali. Niemniej jednak wyprodukowano ponad 33 tysiące egzemplarzy tego samolotu a jego przydomek funkcjonuje do dzisiaj w odniesieniu do wielu następnych konstrukcji.

Samolot produkowano licencyjnie w wielu krajach czerwonej Europy, w tym w Polsce pod oznaczeniem CSS-13. W polskim lotnictwie wojskowym w Po-2 wyposażone były następujące jednostki:

1 mieszany Korpus Lotniczy, 4 Mieszana Dywizja Lotnicza, 1 PLM "Warszawa", 2 Pułk Nocnych Bombowców "Kraków", 12 i 13 Samodzielny Pułk Lotnictwa Sanitarnego, 14 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznania i Korygowania Ognia Artylerii i 17 Samodzielny Pułk Lotnictwa Łącznikowego. Jego walory wykorzystywano również w polskim lotnictwie sportowym.

Spośród wielu wersji samolotu główne nurty wytyczyły:

- U-2AP - wersja rolnicza z 1930r.
- U-2LNB - lekki samolot bombowy nocny z 1941r., oznaczany także jako U-2WS, a od 1944r. oznaczony Po-2LNB
- U-2LSz - samolot szturmowy z 1941r., oznaczony również U-2WOM-1, a po 1944r. Po-2LSz.
- U-2M - wodnosamolot wielozadaniowy z 1944r.
- U-2PS - lekki samolot transportowy z 1938r., oznaczony od 1944 Po-2PS
- U-2S1 - samolot sanitarny z 1932r.
- U-2S2 - samolot sanitarny z 1939r., oznaczony od 1944r. Po-2S2, a w lotnictwie polskim Po-2S.
- U-2S3 - samolot sanitarny z 1940r., po 1944r. oznaczony Po-2S3,
- U-2WS - samolot łącznikowy z 1931r., od 1944r. oznaczony Po-2WS.
- Po-2GN - samolot specjalny z 1944r., do zadań propagandowych, wyposażony w megafony.
- Po-2L - samolot łącznikowy z 1944r., trzymiejscowy, oznaczany w lotnictwie polskim Po-2P
- Po-2NAK - samolot współpracy z artyleria z 1944r.
- Po-2S4 - samolot sanitarny z 1944r.,
- Po-2SzS - samolot łącznikowy (sztabowy) z 1944r. z zakrytą kabiną, zabieral 5 osób (lolololol)
- Po-2UT - samolot szkolny z 1944

Po-2 był całkowicie drewnianym dwópłatem o sznurowanej konstrukcji nośnej płata. Kryty był płótnem (szkoda że nie znano podówczas papy). W swojej podstawowej wersji posiadał 2 miejsca siedzące, w tym tylny kufajman miał mozliwośc postrzelania sobie do atakujących mietków. Podwozie klasyczne dwukołowe - wiszące na stałe. Napęd większości wersji stanowił pięciocylindrowy silnik gwiazdowy M-11 o zatrważającej mocy 100KM.

Dane techniczne:


Rozpiętość: 11,4 m
Długość: 8,17 m
Wysokość: 3,1 m
Powierzchnia nośna: 33,15 m.kw.
Masa własna: 625 kg
Masa całkowita: 890 kg
Prędkość maksymalna: 156 km/h
Pułap: 4000m